Praten over de dood

Praten over de dood

Het is niet voor iedereen even gemakkelijk om over de dood te praten. Sommige mensen vermijden het onderwerp het liefst tot en met hun laatste adem. De gedachte aan sterven roept een enorme angst op. Het komt veel voor dat zij die stervende zijn,zich enorm eenzaam , onbegrepen en alleen voelen terwijl dat toch beslist niet de manier is waarop wij zouden willen sterven.   Zouden wij niet het liefst in onze laatste maanden, weken of dagen omringd willen zijn door onze naasten en vrienden? In de aanwezigheid van onze geliefden willen zijn die laatste uren?   Waarom kan het zo moeilijk zijn?  

Er kunnen een heleboel redenen zijn waarom men het moeilijk vind om met een stervende om te gaan en te praten:

• het kan te confronterend zijn om de realiteit van de eigen fysieke eindigheid onder ogen te zien
• er niet de tijd voor hebben / kunnen nemen
• niet de emotionele reserves hebben om met zo’n intense situatie om te gaan
• schuldgevoelens hebben omdat je het gevoel kunt hebben niet genoeg gedaan te hebben om een oplossing te vinden voor hun ziekte of deze te  helpen voorkomen

Wanneer men het moeilijk vind om met een stervende om te gaan , dan uit zich dat vaak als proberen de persoon te vermijden, moeilijk kunnen praten, geen of weinig oogcontact hebben, ook fysiek afstand houden. Misschien wil degene die sterft ook niet veel praten en dat maakt het allemaal nog ongemakkelijker.  

Openheid en echtheid  

Laat de stervende openlijk weten dat je angstig of verdrietig bent of dat je je ongemakkelijk voelt. Ze komen er toch wel achter! Het lijkt wel of alle sluiers wegvallen in dit proces. Wees open en echt. Verschuil je niet achter façades, want dat levert alleen maar verdriet en onbegrip op. Door open te zijn over hoe jij je voelt, laat je de ander weten dat je er voor ze wilt zijn. Dat is van wezenlijk belang: een onbevreesde oprechte communicatie tot stand te brengen.  

Wat we het liefste willen is dat de stervende in rust, in vrede en in liefde over kan gaan. Kunnen wij deze ruimte in onszelf creëren?  

 “Je kunt stervenden niet helpen eer je erkend hebt hoe hun angst voor de dood jou verontrust en hoe het jouw diepste angsten naar boven haalt. Omgaan met stervenden is als in een ongenadige spiegel kijken. Het naakte gezicht van je eigen paniek en van je grote angst voor pijn staart je aan. Alleen als je bereid bent om naar die angst te kijken en hem te aanvaarden, zul je hem in de ander kunnen verdragen.Je moet elke reactie van jezelf onder de loep nemen, aangezien jouw reacties in die van de stervende weerspiegelt worden en in grote mate bepalen of je hem tot steun bent of niet.” 

 

 

Uit : ‘Het Tibetaanse boek van leven en sterven’ van Sogyal Rinpoche.